از مسجد چی باقیمانده ؟

                                   بسم الله الرحمن الرحیم . یا ...

 داستان رسیده  :

ب :    

     نام آ نکه ( بذکرم ) فکرت آموخت :شیخ محمود شبستری :  گلشن  راز

     همو که به حفظم ذکرت آموخت .

اندیشه ای :

     پس از نماز صبح چهار شنبه ، به تعبیری : سومین روز دهه ی فجر بهمن 1383 ، در خانه .

موضوغ :

     علاقه ی داداش محسن در رفتن به مسجد تو ماه محرم ، مثل یکی دوسال گذشته : تنها .

سلام پسرم .

     تا روزی که ما پنج نفری از خوی به قم رفتیم ، که تو هم آنجا بود که ( پا ) بدنیا گذاشتی ، اونم در سالی چون1372 ه ش ، هنوز این شهرک درکنار خوی ، پا به دنیا نگذاشته بود که برای یکی دو خانه اش هم ، بفکر مسجدی افتاد باشند ، چرا ، در حال و هوای : ( حلقه ) ای از : ( جمهوری اسلامی ایران ) ، نه تنها من ، بلکه تو هم بعنوان ایرانی ، در تاسیس آن نقشی داری ، مگر اینکه بجای تو هم رای به آن نداده باشم .

     ما ، پیش از آن ، برای زیارت و مهمونی ، قم رفته بودی ( م ) ، برای : ( ضیا فت ... ) م ، مثلا پیش از 29 بهمن 1356 ، پیش از 13 آبان سال بعد ووو ، وآخرین بار بود که خدا آبجی مریم را بما آنجا داده بود و خبراولین قمی  ما به خوی رسید و منکه  رفتم  بقولی : پنج نفره ، شدیم ولی باز چهار نفری   برگشتیم خوی .

     فکر می کنم برا امشب  همین بسه، تا شب دیگه .

                           شب و روزت بخیر و خوشی

     فکر نمی کنم بشه برقی برای آن مسجدم فرستاد ، ( چراکه ) طبق منطق ریاضی هم : اگر و فقط اگر دو ( سایت ) داشته باشیم ، آنگاه ( : باید ) مجموعه ای داریم ، که این دو ( سایتم ) زیر مجمو عه ی آنند .

    مثل چی ؟ اطاق فرمان برنا مه ای هم ، که دو مجری داشته باشه ، تا آش یا شوره ، یا ( بی نمک ) مثل : ( بیکار ) یکی از ایندو نشه .

     در حالیکه ، اگر بینندگان ( بیکاری ) هم داشته  باشند ، منکه گوش می کردم .

     این بود ، که کاری به غواصیم هم نداشته باش چه ... ، چی ؟ کلاغه ؟ به خونش نرسید .